Kościół Watykański II nie jest katolicki

Brat Piotr Dimond, O.S.B.

Deklaracja Nostra Aetate nr. 4, II Soboru Watykańskiego omawia kwestię żydowską. Należy pamiętać że w tym fragmencie mowa jest o żydach nienależących do kościoła i odrzucających ewangelię. W odniesieniu do nich, Watykan II oświadcza:

„Chociaż Kościół jest nowym ludem Bożym, nie należy przedstawiać Żydów jako odrzuconych lub przeklętych przez Boga, jak gdyby wynikało to z Pisma Świętego.”

Dokument oświadcza, że Żydzi, którzy nie przyjmują Jezusa Chrystusa i nie należą do Kościoła, nie powinni być uważani za odrzuconych przez Boga, jak to właśnie wynika z Pisma Świętego. To jest herezja. Pismo Święte, tradycja katolicka jaki i nieomylne dogmaty całkowicie przeczą tej nowej ewangelii.  W prawdziwej Pan Jezus oświadcza, że ci, którzy Go nie przyjmują, są odrzuceni przez Boga i nie będą zbawieni. 

Mateusz 10:33 - „Ale kto się mnie wyprze przed ludźmi, tego i ja odrzucę przed moim Ojcem, który jest w niebie.” 

Jan 3:18- „... kto nie wierzy, już jest skazany: bo nie wierzy w imię jednorodzonego Syna Bożego.” 

Jan 3:36, Jan 8:24, Jan 14:6, Marek 16:16, 1 list św. Jana 5:11 i wiele innych fragmentów mówią to samo. Koniecznie trzeba wierzyć w Jezusa Chrystusa i mieć wiarę katolicką, aby być zbawionym. Deklaracja Watykanu II jest nową I fałszywą ewangelią.

Kiedy Watykan II oświadcza, że Żydzi nie powinni być uważani za odrzuconych przez Boga, w oryginale łacińskim używa słowa »reprobati«.  »Reprobati« (co oznacza, być odrzuconym za okazanie się niegodnym) jest biernym imiesłowem czasownika, reprobo znaczącego, odrzucam.  Sobór Florencki, w bulli Cantate Domino z 1441 roku, użył formy tego samego łacińskiego czasownika, reprobo, aby nauczać dokładnie odwrotnie do tego, czego uczy Watykan II. We Florencji „reprobat” użyto w kontekscie Kościóła katolickiego odrzucającego wszystkich, w tym Żydów, którzy negują jego nauczanie. 

Sobór Florencki, Cantate Domino, 1441 r.:
„On [Święty Kościół Rzymski] potępia, odrzuca [reprobat] i anatematyzuje wszystkich, którzy wyznają rzeczy mu przeciwne i sprzeczne, i ogłasza ich za obcych z Ciałem Chrystusa, którym jest Kościół.”

Deklaracja Soboru Florenckiego w której Kościół odrzuca wszystkich, którzy myślą niezgodnie z nim, pojawiła się w następstwie na liczne wypowiedzi na temat Jezusa Chrystusa i Trójcy Świętej. To właśnie w tym kontekscie, odrzucone zostały osoby negujące katolicką prawdę o Jezusie Chrystusie i Trójcy Świętej.  Była to dogmatyczna deklaracja, oznajmująca, że Kościół ich odrzuca.

Papież Eugeniusz IV, Sobór Florencki, „Cantate Domino”, 1441 r., ex cathedra:
„Święty Kościół Rzymski mocno wierzy, wyznaje i głosi, że wszyscy, którzy znajdują się poza Kościołem katolickim, nie tylko poganie, ale także Żydzi lub heretycy i schizmatycy, nie mogą mieć udziału w życiu wiecznym lecz pójdą w ogień wieczny, który został przygotowany dla diabła i jego aniołów, chyba że przed końcem życia zostaną przyłączeni do Kościoła; że jedność ciała kościelnego jest tak ważna, że tylko dla tych, którzy w niej trwają, sakramenty Kościoła przyczyniają się do zbawienia, a posty, jałmużna i inne dzieła pobożne oraz praktyki milicji chrześcijańskiej przynoszą wieczne nagrody; i że nikt nie może być zbawiony, choćby nie wiem ile rozdał jamłużn i przelał krew w imię Chrystusa, jeśli nie wytrwał na łonie i w jedności Kościoła katolickiego.”

Papież Eugeniusz IV, Sobór Florencki, „Cantate Domino”, 1441 r., ex cathedra:
„On [Święty Kościół Rzymski] wierzy, wyznaje i naucza, że prawo Starego Testamentu, czyli prawo mojżeszowe, które dzieli się na ceremonie, obrzędy i ofiary, zostały ustanowione, aby figurować sakramenty Nowego Przymierza i chociaż były podstawą kultu Bożego w tym czasie to po przyjściu naszego Pana, ustały, a rozpoczęły się sakramenty Nowego Testamentu; i że ktokolwiek, po zmartwychwstaniu, pokłada nadzieję w dawnym obrządku i poddaje go jako koniecznym do zbawienia, jak gdyby wiara w Chrystusa nie mogła bez nich zbawić, zgrzeszy śmiertelnie. Nie zaprzecza jednak, że po męce Chrystusa aż do ogłoszenia Ewangelii wolno je było zachowywać do momentu aż uznano, że nie są w żaden sposób konieczne do zbawienia; natomiast od czasu ogłoszeniu Ewangelii Stare Prawo ustało i że nie można go zachowywać bez utraty wiecznego zbawienia. Dlatego wszystkich, którzy po tym czasie przestrzegają obrzezania, szabatu i innych wymogów prawa, uznaje za obcych wierze chrześcijańskiej i nie mogących uczestniczyć w wiecznym zbawieniu …”

Żydzi, nie przyjmujący Chrystusa, są odrzuceni zarówno przez Kościół jak I Boga.  Muszą się nawrócić, aby móc być przez niego zaakceptowani i mogli być zbawieni. W tej samej uroczystej bulli Cantate Domino, Sobór Florencki oświadczył, że wszyscy, którzy umierają jako Żydzi, idą do piekła, oraz, że każdy kto przestrzega judaizmu od czasu ewangelii grzeszy śmiertelnie.

Nie ma wątpliwości, że zgodnie z nauką katolicką, tak długo jak Żydzi nie przyjmą Chrystusa i Jego Kościoła, będą odrzuceni przez Boga. Jednak Watykan II używa tego samego łacińskiego czasownika, którego użył Sobór Florencki,  nauczając odwrotnie. Lepiej jeszcze zilustruje to cytat św. Ambrożego, który używa tego samego słowa, co Sobór Florencki. Zwróćcie uwagę na użycie przez niego słowa odrzucony.

Św. Ambroży, Kazanie 37, Dwie łodzie:
„Niewierność Synagogi jest obrazą dla Zbawiciela. Dlatego On [Chrystus] wybrał łódź Piotra, a opuścił Mojżesza; to znaczy odrzucił wiarołomną Synagogę, zaakceptował wierzący Kościół.”

Pomimo, że nauczanie Watykanu II na temat Żydów jest nowe i rewolucyjne, nie dziwi nikogo. Nostra Aetate nr. 4 była wielokrotnie cytowana przez rabinów, oraz przez najwyższe władze sekty Watykan II, jako historyczny dokument, który rzekomo zmienił „stosunek Kościoła Katolickiego” do Żydów. Po promulgacji Nostra Aetate, antypapieże w wielu wypowiedziach i działaniach poparli fałszywą religię judaizmu. Oświadczenia i działania, w których zaakceptowali judaizm są tak liczne (są ich dosłownie setki), że możemy je jedynie streścić. Nasza książka i strona internetowa zawierają obfitą dokumentację na ten temat, z pełnymi cytatami i konkretnymi odniesieniami.

W konsekwencji zmiany stanowiska wobec żydów, antypapieże wielokrotnie nauczali herezji, że Stare Przymierze nie zostało odwołane, i że Żydzi, pomimo odrzucenia Chrystusa, trwają w przymierzu z Bogiem.  Wystarczy np. przypomnieć przemówienie Jana Pawła II do Żydów w Moguncji, w Niemczech Zachodnich, 17 listopada 1980; jego Orędzie do Głównego Rabina Rzymu, 23 maja 2004; i Spotkanie na temat korzeni antysemityzmu z 1997, w którym stwierdził:

1997 Spotkanie na temat korzeni antysemityzmu:
„Ten lud trwa mimo wszystko, by być ludem przymierza.” [1]

Przesłanie Jana Pawła II do naczelnego rabina Rzymu

Dr Riccardo Di Segni
Na stulecie Wielkiej Synagogi w Rzymie[2]

To jest kompletna herezja. Jak nauczał papież Pius XII w Mystici Corporis, 29 czerwca 1943r:

Papież Pius XII, Mystici Corporis, 29 czerwca 1943 r:
„... Nowy Testament zajął miejsce Starego Prawa, które zostało zniesione... Jezus unieważnił Prawo wraz z jego ceremoniałem[Ef 2,15]... »Do tego stopnia« że św. Leon Wielki, mówi tak oto o Krzyżu naszego Pana, »dokonało się przejście z Prawa do Ewangelii, z Synagogi do Kościoła, z wielu ofiar do jednej tylko, że gdy nasz Pan umarł, mistyczna zasłona, która zamykała wewnętrzną część świątyni i jej świętą tajemnicę, została gwałtownie rozdarta od góry do dołu«.  Na Krzyżu wtedy umarło Stare Prawo, wkrótce potem pogrzebane i będące nosicielem śmierci...”

Mimo to Watykan II twierdzi, że Żydzi nie powinni być uważani za odrzuconych, a jego antypapieże  wyrazili szacunek dla religii żydowskiej, nawet jeśli neguje ona Chrystusa i Trójcę Świętą. To jest apostazja. Wielokrotnie zachęcali rabinów w ich działalności. 

„Szanowny naczelny rabinie, któremu niedawno powierzono duchowe przewodnictwo nad społecznością żydowską w Rzymie; Wziąłeś na siebie tę odpowiedzialność, wzbogaconą doświadczeniem jako uczony i doktor, który współdzielił radości i cierpienia wielu. Składam tobie płynące z głębi mojego serca życzenia dla twej misji i zapewniam o serdecznym poważaniu i przyjaźni ze strony mojej i moich współpracowników.”[3]

Uchwalono nawet Dzień Judaizmu, by go w ten sposób uszanować. Powtarzano przy okazji, że Żydzi mogą być zbawieni bez wiary w Chrystusa. Jan Paweł II upamiętnił nawet 100 rocznicę powstania żydowskiej synagogi w Rzymie.  Antypapieże posoborowi mianowali biskupów, którzy otwarcie nauczają, że Kościół katolicki nie dąży do ich nawrócenia, i że zrewidował on swoje nauczanie o Żydach na II Soborze Watykańskim.

„Arcybiskup” Joseph Doré, Przemówienie do B'nai B'rith, 2003 r.
„Na Soborze Watykańskim II Kościół katolicki ostatecznie zrewidował to nauczanie ...”

Wielokrotnie powoływano się na Nostra Aetate jako nowego filaru dotyczącego judaizmu. Pozwolono na kult żydowski (którego nauka katolicka zabrania pod groźbą grzechu ciężkiego) w samym Watykanie i w wielu kościołach katolickich.  Antypapieże wielokrotnie chodzili do synagog biorąc czynny udział w tamtejszym kulcie; co jest apostazją. W 2005 roku, kiedy Benedykt XVI wziął udział w żydowskim nabożeństwie w synagodze w Kolonii, mówił o Nostra Aetate i jej nauczaniu na temat Żydów. Kiedy Jan Paweł II udał się do synagogi w 1986 roku, pochylił pokornie głowę, gdy zgromadzeni modlili się o przyjście „Mesjasza”. Antypapieże poparli, a nawet napisali książki, które podtrzymują, że Żydzi nie muszą uważać Jezusa za przepowiedzianego Mesjasza, i że z Pisma Świętego, niekoniecznie wynika, że nim jest.

„Papieska” Komisja Biblijna, Naród żydowski i jego Święte Pisma w Biblii chrześcijańskiej:
„... gdyż czytanie Biblii tak, jak to robi judaizm, implikuje z konieczności akceptację wszystkich jego założeń, tzn. pełną akceptację tego, co czyni judaizm, mianowicie autorytetu pism i tradycji rabinicznych, które wykluczają wiarę w Jezusa jako Mesjasza i Syna Bożego. Jednak gdy chodzi o pierwsze pytanie, sytuacja jest odmienna, ponieważ chrześcijanie mogą i powinni przyjąć, ze żydowski sposób czytania Biblii jest lekturą możliwą ...”

Powyższy nagłówek nie jest zawarty w filmie, ale tłumacze mogą uznać go za pomocny do włączenia do artykułu. Tz „Biskupi” amerykańscy, idąc w ślady antypapieża, wydali oświadczenie, w którym odrzucają konieczność nawracania Żydów. 

Refleksje na temat przymierza i misji wydane przez Biskupią Komisję ds. Ekumenicznych i Międzyreligijnych oraz Krajową Radę Synagog: Nnawracanie Żydów nie jest dopuszczalne. 

Antypapieże poparli również wypowiedzi przywódców żydowskich, takich jak rabin David Rosen i Alan Solow, którzy obaj zwrócili się do Benedykta XVI. Ci ludzie oświadczyli, na podstawie Nostra Aetate, że Kościół katolicki nie dąży już do nawracania Żydów i że żydowskie przymierze z Bogiem jest wieczne.

30 października 2008 r. rabin David Rosen z Międzynarodowego Komitetu Żydowskiego zwrócił się do Benedykta.  Powołał się na Nostra Aetate i podziękował mu za ważną informację przekazaną za pośrednictwem kardynała Kaspera, zgodnie z którą Kościół nie próbuje już nawracać Żydów.  Wypowiedź Rosena do Benedykta XVI została opublikowana w watykańskiej gazecie.

12 lutego 2009 roku Alan Solow przewodniczący Konferencji Głównych Amerykańskich Organizacji Żydowskich stwierdził bezpośrednio do Benedykta XVI:

„... jak potwierdzono w Nostra Aetate - przymierze między Bogiem a narodem żydowskim jest wieczne.”

Benedykt XVI podziękował mu za komentarze, które zostały opublikowane w watykańskiej gazecie. 

Wprowadzając w życie nowe nauczanie, Jan Paweł II i Benedykt XVI mianowali również „kardynała” Waltera Kaspera na szefa Komisji ds. Stosunków Religijnych z Żydami. Kasper otwarcie nauczał, że Żydzi są zbawieni bez wiary w Chrystusa i że deklaracja „Nostra Aetate” porzuciła tradycyjne katolickie nauczanie, zgodnie z którym Nowe Przymierze zajęło miejsce Starego. 

„Kardynał” Walter Kasper, Przemówienie do Międzynarodowego Katolicko-Żydowskiego Komitetu Łącznikowego, Nowy Jork, 1 maja 2001: „... stara teoria substytucji [czyli teoria, że Nowe Przymierze zastępuje Stare] odeszła w niepamięć od czasu II Soboru Watykańskiego ...”

Antypapież Franciszek popełnił niezliczoną ilość aktów apostazji z Żydami.  Wielokrotnie uczestniczył w żydowskich kultach, a nawet pomagał je organizować.  Powtarzał, że Żydzi mają ważne przymierze z Bogiem i że zostali uwolnieni od wszelkiego zła.  Franciszek otwarcie i wielokrotnie odrzucał nawracanie Żydów i innych niekatolików.  Zapewnał swojego przyjaciela, rabina Abrahama Skorka, że Kościół katolicki nie może angażować się w pro-zeli-tyzm wobec Żydów.

Rabin Abraham Skorka w La Stampa, 29 września 2013 r:
„»Rozmawiałem z nim o ewangelizacji, a on stwierdził stanowczo, że Kościół katolicki nie może angażować się w prozelityzm wobec żydów« - powiedział.”[4]

Z tego powodu mianował kardynała Kurta Kocha na przewodniczącego Rady ds. Stosunków Religijnych z Żydami.  W 2013 roku Koch otwarcie odrzucił pogląd, że Kościół katolicki ma misję nawracania Żydów.

„Koch podkreśla, że »nie ma mowy o nawracaniu Żydów«”[5]

„Kardynał” Kurt Koch w The Tablet, 17 maja 2013 r:
„W stosunku do Żydów my, chrześcijanie, nie możemy dawać im świadectwa o zbawieniu, które jest dla nich całkowicie obce, tak jak to robimy w przypadku innych religii" - powiedział przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan i Komisji ds. Stosunków Religijnych z Żydami podczas wizyty w Jerozolimie w ubiegłym tygodniu.”

Nie ma co do tego wątpliwości: nauczanie sekty Watykan II na temat Żydów,  w Nostra Aetate nr. 4, pochodzi bezpośrednio od antychrysta.  Jest bez wątpienia herezja.  Zaprzecza nauczaniu samego Jezusa Chrystusa, jak I dogmatom.

Interesujące jest to, że łaciński czasownik reprobo, który został użyty zarówno przez Sobór Florencki jak i II Watykański w odniesieniu do dwóch zupełnie różnych nauk o Żydach, jest źródłem angielskiego słowa reprobate. 

Słowo „reprobate” (potępiony) oznacza nie będący w stanie łaski.  Odrzucony to ktoś, kogo Bóg odrzuca.  W wyniku złych przekonań lub działań, osoba ta nie ma prawa do Bożej obecności, łaski i zbawienia.  Bóg „reprobat” (odrzuca) taką osobę. Słowo reprobat jest tu wymawiane w wymowie łacińskiej.

Ludzie, którzy umierają w stanie reprobacji, idą do piekła, podczas gdy reprobaci, którzy nadal żyją, mogą przestać być reprobatami poprzez prawdziwe nawrócenie; ale obecnie są w stanie potępienia.  Tak więc, kiedy Watykan II deklaruje, że Żydzi, pomimo nie przyjęcia Chrystusa i Jego Kościoła, nie mają być uważani za reprobati, oznacza to, że nie są reprobatami.  To formalna deklaracja, że mogą być zbawieni: że nie należy ich uważać za znajdujących się w stanie potępienia lub reprobacji, mimo że odrzucają Ewangelię.  Jest to jawna herezja. 

Wszystkie te fakty pokazują, że nauczanie II Soboru Watykańskiego na temat Żydów w Nostra Aetate nr 4 jest sprzeczne z nauczaniem Jezusa Chrystusa, z Tradycjią, przeczy dogmatom jak I doktrynie prawdziwych papieży. 

Przypisy:

[1] https://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/pcb_documents/rc_con_cfaith_doc_20020212_popolo-ebraico_en.html

[2] Jan Paweł II, Orędzie do naczelnego rabina Rzymu, 23 maja 2004 r.https://www.vatican.va/content/john-paul-ii/en/speeches/2004/may/documents/hf_jp-ii_spe_20040523_rabbino-segni.html                 
[ DE - EN - ES - FR - IT - PT ]

[3] Benedykt XVI, Przemówienie do dr Riccardo di Segni, głównego rabina Rzymu, 16 stycznia 2006 r. https://www.vatican.va/content/benedict-xvi/en/speeches/2006/january/documents/hf_ben-xvi_spe_20060116_rabbino-roma.html
[DE - EN - ES - FR - IT - PT ]                      

[4] La Stampa, "Papież Franciszek i rabin Skorka tworzą historię w Watykanie", 29 września 2013 r.
https://www.lastampa.it/vatican-insider/en/2013/09/29/news/pope-francis-and-rabbi-skorka-make-history-in-the-vatican-1.35984471/

[5] The Tablet, „Koch podkreśla »nie nawracanie Żydów«”, 17 maja 2013 r. https://web.archive.org/web/20130710031635/www.thetablet.co.uk/latest-news/5310